For cynical twenty-three-year-old August, moving to New York City is supposed to prove her right: that things like magic and cinematic love stories don’t exist, and the only smart way to go through life is alone. She can’t imagine how waiting tables at a twenty-four-hour pancake diner and moving in with too many weird roommates could possibly change that. And there’s certainly no chance of her subway commute being anymore than a daily trudge through boredom and electrical failures.
But then, there’s this gorgeous girl on the train.
Jane. Dazzling, charming, mysterious, impossible Jane. Jane with her rough edges and swoopy hair and soft smile, showing up in a leather jacket to save August’s morning when she needs it most. August’s subway crush becomes the best part of her day, but pretty soon she discovers there’s one big problem: Jane doesn’t just look like an old-school punk-rocker. She’s literally displaced in time from the 1970s, and August is going to have to use everything she tried to leave in her own past to help jane. Maybe it’s time to start believing in some things, after all.
Titel: One last stop
Auteur: Casey McQuiston
Uitgeverij: St. Martins Griffin
Genre: YA Roman/Dystopie
Taal: Engels (ook wel vertaald in het Nederlands, maar ik las hem in het Engels)
ISBN: 9781250244499
Aantal pagina’s: 417
Prijs: €8,99 (paperback), €8,99 (ebook)
Rating: 5/5
Red, White And Royal Blue vs One Last Stop
Casey McQuiston debuteerde met haar YA romcom ‘Red, White And Royal Blue’. Een verhaal dat al snel viraal ging en zo een bestseller werd. One Last Stop is McQuistons tweede boek. Maar hoeveel verschillen de twee nou eigenlijk van elkaar?
Op het eerste gezicht lijkt het een beetje hetzelfde. In beide boeken gaat het om de liefde en zijn de mensen die daarmee geconfronteerd zijn onderdeel van de LGBTQ+. Toch zit er wel een groot verschil tussen de twee boeken. Red, White And Royal Blue is namelijk meer op de echte wereld gericht (namelijk de presidentsverkiezingen) en One Last Stop gaat meer de geschiedenis en de dystopie in. Beide boeken zijn op eenzelfde en fijne manier geschreven. Ook kun je gemakkelijk de personages herkennen en met ze meeleven.
De personages in One Last Stop
Ik heb heel erg genoten van de personages in One Last Stop. In andere populaire boeken zouden zij misschien worden gezien als de buitenbeentjes van de samenleving, maar in dit boek zijn ze echt geweldig. Ook kun je je goed herkennen en inleven in karakters zoals Myla, Niko en Isaiah. Alle personages hebben een eigen unieke personaliteit waardoor ze goed uit elkaar te houden zijn. Doordat ze zoveel van elkaar verschillen weet ik zeker dat je je kunt herkennen in minimaal één van de personages.
De verhaallijn
Door de schrijfstijl van Casey McQuiston blijf je gehecht aan de personages in het boek. De missie die hoofdpersoon August heeft, is erg interessant. De verhaallijn wordt daarmee gezegd eigenlijk nooit saai. Elk hoofdstuk begint met een artikel of website waar nieuwe informatie over Jane instaan om haar te helpen. Elk hoofdstuk worden er nieuwe dingen ontdekt die weer een hele andere wending aan het verhaal geven. Door al deze plottwists wordt One Last Stop niet saai en wil je blijven doorlezen.
Mijn mening + raad ik het boek aan?
Uit bovenstaande koppen is waarschijnlijk al wel gebleken dat ik erg tevreden ben over dit boek. Het heeft zeker mijn verwachting overtroffen. Ik was blij dat er een keer helemaal geen populaire ‘basic’ mensen in voorkwamen maar juist de personages die in andere boeken meestal op de achtergrond blijven. Ook heb ik nog nooit eerder een concept gelezen zoals Casey McQuiston hier heeft geschreven. Ik ben daarom erg positief over dit boek en geef het 5 van de 5 sterren.
Ik raad One Last Stop dan ook zeker aan. Voor iedereen die een Engels (of Nederlands) boek nodig heeft die een mix is tussen een roman en dystopie, raad ik deze aan. Bij deze: alvast heel erg veel plezier met lezen!
